De mens 2.0

foto: HumanUpgrades ®

Dit weekeinde surfte ik er weer eens tegen op - een pseudo-instituut - HUMAN UPGRADES dit keer. "The possibility is our obligation" en "DNA plastic surgeries , start new life, become better man" luiden de wervingsteksten van deze kliniek waar men terecht kan voor de verbeterde mens. Tot de mogelijkheden behoren 'simplenose' - de neus met slechts één opening, die eindelijk aansluit bij ons ene snotgootje; 'simplear' - met andere welvingen die het geluid beter leiden en minder oorsmeer; of 'simpletooth' - het gebit uit één stuk met autoherstelfunctie.

Ik schreef er al eens over in de Vogelkrant, en omdat het er naar uitziet dat het archief daarvan definitief in pixellimbo is verdwenen bij de migratie naar het Sanoma-weblog hieronder een herpublicatie van die tekst. 

Ik heb het over wat ik zelf 'pseudo-instituten' noem: Instituten, organisaties, ministeries die feitelijk alleen op papier of op internet bestaan en waar meestal een enkele kunstenaar achter schuilgaat.

Het meest bekend bij het grote publiek is waarschijnlijk EGBG (Engelbregt Gegevens Beheer Groep) een in 1994 opgericht registratieonderzoeksbureau van Martijn Engelbrecht, de vormgever die onlangs nog Amsterdamse illegalen de stuipen op het lijf joeg met een aangifteformulier en eerder al het tegenscript ontwierp, een vragenlijst om telemarketeers van repliek te dienen als ze ons weer eens van de maaltijd afhouden. www.egbg.nl

Deze acties illustreren ook meteen waar het bij de pseudo-instituten om lijkt te gaan: Er wordt de suggestie gewekt dat het instituut/de instelling werkelijk bestaat en een reëele taak, functie, of doelstelling heeft terwijl er in feite slechts sprake is van een gedachtenexperiment, een (kritisch) idee of een (kunstzinnige) grap.

Mijn eerste kennismaking met het genre was bij de expositie "Kijk op de Wijk" in 1997 waar 'the Somniloqui Institute' (voor onderzoek naar 'praten tijdens de slaap') van kunstenaar Anneke Auer opdook. http://somniloquy.online.fr

Maar er is meer:

- het Instituut voor Toekomstig Verlies van Pepijn Zwanenburg, waar aandacht besteed wordt aan die zaken die in de nabije toekomst (vrijwel zeker) verloren zullen gaan, nam deel aan de laatste twee lombokunstweekeinden. www.toekomstigverlies.nl

- het Instituut voor de Loslopende Mens, waar Oscar Prinsen zijn 'spiritual design & concepts' heeft ondergebracht was aanwezig op de kunstweihnachtsmarkt in december 2003 georganiseerd door stichting GANG in Arnhem. Het is een soort parodie op de markt van zelfhulpboeken, new age gadgets en organisaties voor persoonlijke groei en zelfontplooïng. www.loslopendemens.nl

- Braintech, een in de Verenigde Staten gesitueerde organisatie voor hersen- en geheugenonderzoek waar wordt gewerkt aan geheugenimplantaten en het opslaan van menselijk geheugen. Via internet kun je je opgeven voor deelname of kennis nemen van de ervaringen van andere 'proefpersonen'. Een project van Rosanne van Klaveren waarbij ik op de e-maillijst was terechtgekomen. www.braintec.info 

- het Instituut voor Betaalbare Waanzin, werkt binnen het zelfgeformuleerde kader van "het als platform voor beeldend kunstenaars exploiteren, zonder voorzichtigheid, zonder gene, van zoveel mogelijk randfenomenen binnen kunst, media en communicatie". www.ibwww.nl

- het Instituut Liefde in de stad, een project van Paradiso dat loopt sinds 2003

- de 'DE NEDERLANDSE ACADEMIE VOOR 'PATAFYSICA' ook wel Bâtafysica genaamd, legt zich toe op het verspreiden en verzamelen van denkbeeldige oplossingen in 'Patavia (vulgair: De Nederlanden). Verslagen van de wetenschappelijke excursies worden gepubliceerd in De Centrifuge, het officiële orgaan van de NAP. www.batafysica.nl

En er moeten nog veel meer van deze 'systeembouwers', 'fiche-freaks' en 'creatieve ambtenaren' zijn. Zelfs als we de bedenkers van klassieke utopiën (Thomas More, Francis Bacon) en imaginaire landen (Eldorado, Atlantis) of de archivarissen van fictieve collecties (Bouvard et Pécuchet, de Encyclopedie van de Domheid) buiten beschouwing laten en ons beperken tot de bedenkers van de echte 'pseudo-instituten'.

S T A K I N G

bedekt

vissenhoed

Alles is van iedereen.

In de NRC van gisteren staan als illustratie bij een artikel foto's van playmobil poppetjes. Erbij staat vermeld 'illustratie Stefano Tartarotti', maar ook 'beeld Playmobil', waarom? Iedereen weet toch dat die poppetjes van playmobil zijn! Het maken van illustraties en filmpjes met playmobil poppetjes is de laatste jaren  behoorlijk populair. Gratis reclame voor het speelgoedmerk zou je denken. Maar nee, men staat op een naamsvermelding èn financiële vergoeding voor 'intellectueel eigendom' vermoed ik.

Wat een flauwekul weer. Tartarotti heeft die poppetjes toch gekocht (of geleend van z'n neefje voor mijn part). Het idee om er die aardige illustraties van te maken voor de krant is van hem, niet van het speelgoedmerk, en het staat hem wat mij betreft dus vrij dat beeld (idee) te verkopen zonder de makers van het speelgoed te vergoeden of ook maar te vermelden. Speelgoed is er immers voor om mee te spelen!



Elders in dezelfde krant nog veel meer knipenplak-ellende:
Kunstenaar Richard Prince maakt al jaren kunst door gebruik te maken van bestaande beelden uit de media. Bekend zijn bijvoorbeeld zijn cowboys afkomstig van Marlboro reclames.  Als hij na verloop van tijd wat bekendheid geniet en een werk in 2005 op een veiling meer dan een miljoen dollar opbrengt - wat op zich ook weer belachelijk is - gaan er ergens alarmbellen (kassa's) rinkelen. Nu is hij gedaagd in een rechtzaak door een fotograaf, Patrick Cariou, wiens foto's hij heeft gebruikt als basis voor een nieuwe serie kunstwerken.

Wat een flauwekul weer. Prince is bekender dan Cariou die blij zou moeten zijn met de publiciteit (worden z'n foto's ook eens bekeken) en bovendien moet je soms moeite doen de originele foto's te herkennen in het werk van Prince. In allebei de bovenstaande gevallen lijkt het meer op ordinaire afgunst en proberen een graantje mee te pikken, dan om een echte schending van het auteursrecht. Zoals de advocaat van Prince betoogt: "Dit is geen piraterij. Dit zijn geen handtassen."

links het origineel - rechts de bewerkte foto

Maar al waren het handtassen, of sneakers, dezelfde kleine onderbetaalde chinese handjes die de originelen maken fabriceren ook de 'illegale' kopiën. Slechts het authentieke (?) merklabeltje maakt het verschil in prijs - € 50 of € 500. Wat kan daar de verheven morele achtergrond van zijn?

Tot slot nog een citaat van Komrij op de achterpagina:
‘Terwijl de dromers dromen in hun nieuwe wereldje vol perspectieven zijn de cynici, de profiteurs, de snelle baasjes al bezig om te zien hoe ze die wereld naar hun hand kunnen zetten,’ schreef ik de vorige keer. En: ‘Het niveau van elke nieuwe droom zal uiteindelijk worden bepaald door het niveau van de overwinnaars.’ En: ‘Het uitwisselen van dromen en ideeën is, waar je bij stond, vervangen door het uitwisselen van polshorloges en hypotheken.’
zie ook: http://www.nrc.nl/komrij/2012/01/12/de-gedomesticeerde-journalist/

In goed gezelschap

Brigitte Bardot

Elizabeth Taylor

Lady GaGa

Vermeer

Raquel Welch

Piero della Francesca

Sophia Loren

Romy Schneider

Van der Weyden

aanvulling vrijdag de dertiende:

Ava Gardner

Grace Kelly

Faits divers

Het kan het niet zo zijn dat we een uitzondering maken,
Laura Dekker verhuist dus na haar reis naar Nieuw Zeeland.


Douchen na 't sporten met je onderbroek aan: verpreutst Nederland?
Eerst deden alleen de islamitische jongens het, toen volgden de donkere spelers en daarna de blanke jongens.

Vergeleken bij genitale verminking is de hoofddoek ontstellend onschuldig.
Mijn borsten zouden in een historisch museum kunnen, schrijft Evelien Tonkens.

Top vijf van Bea-satire, n.a.v. een filmpje van Lucky TV bij DWDD
'Ik heb geen last van satire', zei ze...(Beatrix).

Tien voor scriptie over PVV schaadt universiteit.
En klaar is Kees. Erg veel literatuur wordt niet gebruikt.

Het zijn zo maar wat citaten en links naar artikelen op de internetversie van de Volkskrant, nu snappen we waarom daar de stekker uit de weblogs werd getrokken: Het "echte" journaille wilde zich ook graag eens vergrijpen aan de actualiteiten van de dag. Ze hebben wat ze wilden hoor, de rubriek opinie bestaat nu voor een groot deel uit stukjes waar "opiniemakers", wat is er mis het aloude "oproerkraaiers" ?, nu op regelmatige basis een knuppel in 't hoenderhok gooien van Nederland - Meningland.

En ja, de lezers mogen mee reagluren en hoe. De reakties zijn nog polariserender dan de stukjes. Het lijkt een blogportaal, maar het is de site van een dagblad dat zich onder de kwaliteitskranten meent te mogen rekenen.

scheur en kleur

"Dat kan mijn nichtje van tien ook", hoor je nog wel eens zeggen als mensen het over moderne of hedendaagse kunst hebben. Ik kan u met enige gepaste trots vertellen: dat kan mijn nichtje van tien dus echt!

Matisse

Van Golden

Op Oudejaarsavond fabriceerde ze eigenerbeweging op de deur naar het balkon deze prachtige presentatie waar Matisse of Van Golden zich niet voor zouden hoeven schamen. Ingekleurde velletjes toiletpapier ! Je moet er maar op komen.