Alles is van iedereen.

In de NRC van gisteren staan als illustratie bij een artikel foto's van playmobil poppetjes. Erbij staat vermeld 'illustratie Stefano Tartarotti', maar ook 'beeld Playmobil', waarom? Iedereen weet toch dat die poppetjes van playmobil zijn! Het maken van illustraties en filmpjes met playmobil poppetjes is de laatste jaren  behoorlijk populair. Gratis reclame voor het speelgoedmerk zou je denken. Maar nee, men staat op een naamsvermelding èn financiële vergoeding voor 'intellectueel eigendom' vermoed ik.

Wat een flauwekul weer. Tartarotti heeft die poppetjes toch gekocht (of geleend van z'n neefje voor mijn part). Het idee om er die aardige illustraties van te maken voor de krant is van hem, niet van het speelgoedmerk, en het staat hem wat mij betreft dus vrij dat beeld (idee) te verkopen zonder de makers van het speelgoed te vergoeden of ook maar te vermelden. Speelgoed is er immers voor om mee te spelen!



Elders in dezelfde krant nog veel meer knipenplak-ellende:
Kunstenaar Richard Prince maakt al jaren kunst door gebruik te maken van bestaande beelden uit de media. Bekend zijn bijvoorbeeld zijn cowboys afkomstig van Marlboro reclames.  Als hij na verloop van tijd wat bekendheid geniet en een werk in 2005 op een veiling meer dan een miljoen dollar opbrengt - wat op zich ook weer belachelijk is - gaan er ergens alarmbellen (kassa's) rinkelen. Nu is hij gedaagd in een rechtzaak door een fotograaf, Patrick Cariou, wiens foto's hij heeft gebruikt als basis voor een nieuwe serie kunstwerken.

Wat een flauwekul weer. Prince is bekender dan Cariou die blij zou moeten zijn met de publiciteit (worden z'n foto's ook eens bekeken) en bovendien moet je soms moeite doen de originele foto's te herkennen in het werk van Prince. In allebei de bovenstaande gevallen lijkt het meer op ordinaire afgunst en proberen een graantje mee te pikken, dan om een echte schending van het auteursrecht. Zoals de advocaat van Prince betoogt: "Dit is geen piraterij. Dit zijn geen handtassen."

links het origineel - rechts de bewerkte foto

Maar al waren het handtassen, of sneakers, dezelfde kleine onderbetaalde chinese handjes die de originelen maken fabriceren ook de 'illegale' kopiën. Slechts het authentieke (?) merklabeltje maakt het verschil in prijs - € 50 of € 500. Wat kan daar de verheven morele achtergrond van zijn?

Tot slot nog een citaat van Komrij op de achterpagina:
‘Terwijl de dromers dromen in hun nieuwe wereldje vol perspectieven zijn de cynici, de profiteurs, de snelle baasjes al bezig om te zien hoe ze die wereld naar hun hand kunnen zetten,’ schreef ik de vorige keer. En: ‘Het niveau van elke nieuwe droom zal uiteindelijk worden bepaald door het niveau van de overwinnaars.’ En: ‘Het uitwisselen van dromen en ideeën is, waar je bij stond, vervangen door het uitwisselen van polshorloges en hypotheken.’
zie ook: http://www.nrc.nl/komrij/2012/01/12/de-gedomesticeerde-journalist/