Voor wie zich verveelt vandaag of morgen...

De soundtrack voor vandaag...

Ik heb het album in de kast staan maar vond ook de digitale versie. Het is moderne elektronische muziek - de Residents pionierden al met digitale muziek en samples toen computers nog de afmeting van een dekenkist hadden en 5 1/4" floppy-disks aten - maar is tevens een mooie benadering van de muzikale sfeer op de Noordpool. Vergelijk bijvoorbeeld maar eens met deze soudtrack "The Eskimos of hudson bay and alaska"

"Created over a period of three years, Eskimo was unlike anything anyone had heard before. Instead of an album made up of songs, The Residents produced a series of acoustic landscapes: each track is the sound of a story taking place, rather than the traditional song telling a story."
www.residents.com

1. The Walrus Hunt - 0:00
2. Birth - 4:02
3. Arctic Hysteria - 9:00
4. The Angry Angakok - 14:31
5. A Spirit Steals a Child - 20:08
6. The Festival of Death - 29:03

Voor de liefhebbers is er ook de film (in 6 dln.)

8-R-lijk

Mijn PC doet al een aantal weken vervelend: niet goed opstarten, soms even een zwart scherm, soms zelfs een gevreesd BSOD.

Ik heb er al heel wat uurtjes aan besteed, samen met diverse "doctor"-programma'tjes, maar kom er niet achter wat nu precies het probleem is. Het kan schade in de kast zijn, maar ik denk zelf eerder aan slechtverknoopte informatie in het Windows-register of toch een heel goed verstopt virusje.

Op internetfora wordt je ook niet veel wijzer. De zelfbenoemde deskundige van dienst stuurt je van het kastje naar de muur, of erger naar het adres van een behulpzaam programma dat uiteindelijk meer ellende dan oplossingen brengt. En als men het niet meer weet luidt het standaard advies: Windows opnieuw installeren! Hallo zeg, weet u wel hoeveel ellende dat oplevert, een OEM-versie van XP verversen? Daar gaan dagen aan verloren. Zo stuntel ik dan maar een beetje door.

Ik had de hoop eigenlijk gevestigd op Windows 8. Het gerucht ging dat de boel helemaal verbeterd zou worden, niks Vista- of  7-ellende. Dus redeneerde ik: even wachten en dan binnenkort een nieuwe machine met een vers besturingssysteem erop en we kunnen er weer een paar jaar tegen. Nou vandaag was het zover: 8 is uit. De berichten zijn niet onverdeeld positief en ik vind het me toch lelijk !

Windows was altijd al voor ongeletterde debielen (klik en schrik), in deze nieuwe versie zit je met een scherm voor kleuters opgescheept. De Volkskrant meldt (via het toetsenbord van Peter van Ammelrooy) dat: " (...) je voor sommige opties toch weer de krochten van het 'oude' Windows door moet, om het configuratiemenu te vinden. Het gehannes tussen nieuw en vertrouwd maakt werken in Windows 8 soms tot een frustrerende bezigheid. Pas een deel van de programma's voor Windows is in een nieuw jasje gestoken. Een groot deel zal nooit voor Windows 8 geschikt worden gemaakt, omdat ze met de oude interface veel beter werken."

Ik voel 'm al aankomen, het is de vooruitgang. Er kan natuurlijk weer veel meer met de nieuwe Windows, maar er zal nog meer verloren gaan! Om 'het gebruiksgemak te verbeteren' is het minder eenvoudig gemaakt zelf keuzes te maken. Minder vrijheid om zelf te sleutelen, net als met de nieuwe generatie automobielen - ook al voorzien van een boordcomputer. Binnenkort kan niemand meer kaartlezen dankzij TomTom en collega's; de lichten branden standaard - ook overdag in de volle zon; inparkeren? doet 'ie zelf; maar als het chipje in uw sleuteltje beschadigd raakt doet 'ie helemaal niks meer!

Het onderdeeltje kost een paar euro, maar de gang naar de dealer kost u een fortuin. De onafhankelijke garagist hangt zijn gereedschap binnenkort aan de wilgen. Er valt aan de nieuwe auto niets meer te sleutelen en de computerdiagnostiek kost hem te veel aan licentiegelden. Alles wordt voor ons bepaald, of we willen of niet. Er is slechts één keus die we kunnen maken: meegaan in de wanen van de dag of er helemaal uitstappen. Wèg social media, weg elektronische rommel. Gewoon te voet naar vrienden voor een lijfelijke ontmoeting en met pen en papier een afspraak maken voor de volgende keer.

Schuld en Boete

"Een rechtbank in Italië heeft zeven wetenschappers veroordeeld voor doodslag omdat ze in 2009 de bewoners van het stadje L'Aquila onvoldoende hebben gewaarschuwd voor een allesverwoestende aardbeving." ( NRC : Nieuws 2 dagen geleden Buitenland)

 Dat opent perspectieven, beursanalisten, meteorologen, economen, artsen, grootgrutters, krantenjongens, geestelijken, pomphouders en jounalisten, neemt een andere baan - of liever geen - want binnenkort wordt u ergens - om 't even wat, dat doet er niet toe - voor aansprakelijk gesteld !

ranzige boter

De resultaten vielen al jaren tegen, de kritiek op de ploegleider(s) werd steeds groter. De Mart Smeetsen hadden te hoge verwachtingen. Wielrennen is een volkssport zoals dat heet, daar passen geen - amerikaanse - sterallures bij. Dat de boerenbank van Jochem AAA-allures kreeg deed er dus ook geen goed aan.

Nu de sport-messias is ontmaskerd en als valsspelende narcist met dictatoriale trekjes wordt neergezet, liggen de kansen weer open voor de gewone hardfietsende jongens en meisjes. Nieuwe kansen voor het boerenbankteam zou je denken.

Niets is minder waar. Ondanks strikt samengeknepenbillenbeleid loopt het de Jochems van de RABO dun door de broek en durven ze niet meer met wielrennen te worden geassocieerd. Waarom ze nog niet met de handel in geld zijn gestopt is een raadsel, want dat heeft me toch een slechte p.r. opgeleverd de laatste jaren.






Iedereen in wielerland heeft natuurlijk ranzige boter op het hoofd. Zelfs als eenvoudig toeschouwer moest je al concluderen dat de prestaties die werden geleverd 'boven'menseljk waren. Nu de deksel van de beerput is, zoeken de Jochems gelijk hun gerief en ja, ze ruiken nu ook opeens wat.

All needs are fullfilled

Over Mongoolse rookvogels

Op reis (op vakantie) heb je toch het liefste je eigen rookwaren. Dus neem ik altijd een voorraad shag + vloei mee op reis. Schiphol heeft zijn handige taxfree winkelcentrum, waar je noodgedwongen doorheen moet en er de wachttijd stukslaat tussen inchecken en instappen. Helaas, als je binnen de EU reist (en niet binnen 24 een aansluitende vlucht naar een land buiten de EU maakt) is de normale accijns van toepassing.

Maar je komt toch altijd vooraad tekort. Je kunt maar een beperkte hoeveelheid meenemen en in andere landen is men vaak dol op zo'n pakje doe-het-zelf-tabak uit Holland, ik raak er dus ook altijd wel wat kwijt als cadeautjes.

Om toch aan de tabaksverslaving tegemoed te komen moet dus in het land van bestemming bijgekocht worden. Ik kijk dan maar eens rond wat de gewone man op straat zoal affikt, de ervaring leert dat dat een aardig beeld van het lokale aanbod oplevert. Overal worden veel import (Amerikaanse) sigaretten gerookt, maar mijn aandacht gaat vooral uit naar de plaatselijke merken die veelal een goede prijs-kwaliteit verhouding kennen.

Zo rookte ik vroeger in Frankrijk altijd al Gitanes of de oude Gauloises (zonder filter), hadden in Griekenland de sigaretten van Santé in het mooie doosje met blonde schone mijn voorkeur en ontdekte ik in Indonesië de kretek met z'n karakteristieke knetterende geluid.

In Mongolië kwam ik vorig jaar uit op het merk УПААН ШОНХОР, Ulaan Shonkhor - spreek uit oelaan sjonkchor, of zoiets. Het probleem met Mongools is dat het klinkt als een mix tussen Turks en Klingon en geschreven wordt met Cyrillische letters. Er ontstaat nogal wat ruis in de meervoudige transcriptie van de Mongoolse klanken via het Russische schrift en de Engelse transcriptie, naar het Nederlands.

Dit jaar was ik vergeten sigaretten te kopen om mee terug te nemen en vond ik op de luchthaven van Ulaan Bataar (spreek uit oelaan batr) nog een sjonkchor variant: ЦАГААН ШОНХОР, oftewel Tsagaan Shonkhor. Thuisgekomen ontdekte ik pas dat beide merken door een andere producent zijn gemaakt. УПААН ШОНХОР komt van de МОНГОП ТАМХИ СО. - De Mongoolse Tabak Co. - en ЦАГААН ШОНХОР wordt geproduceerd door МОНГОП ТАМХИ ИНТЕРНЭШНП ХХХ. - Mongolian Tobacco International.

Shonkhor betekent giervalk (Falco rusticolus), ulaan betekent rood en tsagaan wit. De rookvogels waar we het over hebben zijn dus de rode en de witte giervalk.
Opmerkelijk is dat de rode giervalk in een blauw-witte verpakking zit en de witte in een rood-witte verpakking ! Beide verpakkingen bevatten voorts een gestileerde afbeelding van de vogel. Verschil tussen de beide varianten zit ook in de tabak zelf, de rode variant heeft een donkerder tabak zoals de Franse zwaardere sigaretten en de witte heeft een  lichtere tabak, vergelijkbaar met de Amerikaanse soorten.

Posters

De eerste posters voor de komende verkiezingen verschijnen langzaam maar zeker op de daarvoor opgestelde borden.

Vanmorgen kwaam ik die van de PvdA tegen en dacht "die hebben de laatste jaren niks opgestoken".
Nou ben ik ook niet zo van de verandering, maar zo'n foto van zo'n man met een suffe slagzin ? Die formule loopt al minstens sinds Den Uyl en boer Koekoek.

Bovendien moest ik bij deze poster meteen aan de geflopte Wouter Bos denken. Ook zo'n veelbelovende 'jonge' kracht in de partij, tikje intellectueel, maar o zo gewoon. Type ideale schoonzoon. Daar kom je toch niet meer mee weg anno 2012 ?


Tja het kan altijd nog erger, de kandidaat kan er ook uitzien  een onbetrouwbare verkoper van tweedehands auto's of droomreizen naar (nog net niet helemaal afgebouwde) resorts.

De PvdD prijst zich aan met "meer natuur". Dat maken ze natuurlijk nooit waar, er zal alleen plaats voor meer natuur komen wanneer de hoeveelheid mensen zal afnemen of wanneer we beperkt worden in onze bewegingsvrijheid. De voorzichtige schatting is dat er toch almaar meer mensen bijkomen en 'mobiliteit' is één van de kernwoorden in de liturgie van de heilige koe. De natuur heeft dus bij voorbaat het nakijken vrees ik.  Tenzij de gecultiveerde natuur wordt nagestreefd - de geforceerde 'natuur' - waarbij de natuurlijkheid van een verdronken polder wordt gesteld boven die van een akker of weiland, maar het blijft gecultiveerd landschap. Het verschil zit in wie er een boterham mee verdient: de boer of de parkwacht, de houtvester of de educatief medewerker.

Een snelle zoekopdracht op internet levert overigens weinig moois of origineels op. Na de kunstzinnige SDAP posters van vóór de tweede wereldoorlog lijkt er niets moois meer gemaakt (er is zo snel in ieder geval niks te vinden). Op deze 'klassieker' na dan:

( ook voor meer natuur ;-)

HUNT A CAR

Gerard Goossen, Hunt a car, 1970

Eind jaren zestig zag ik bij een vriendje thuis voor het eerst deze poster. Zijn oudere broer sympathiseerde blijkbaar met de aan Provo gelieerde Kabouterbeweging en had de plaat aan de muur hangen.

Ik vond het toen al een geweldige plaat. Het was de tijd dat langzaam maar zeker ieder gezin in het bezit kwam van een autootje. In het begin leek dat leuk, het opende nieuwe werelden. Dagje Efteling, vakantie in het buitenland, avondvisite aan familieleden in een andere stad, het behoorde nu allemaal tot de mogelijkheden.

Omdat iedereen echter een auto kocht, later zelfs twee of meer per huishouden, werd "de mensheid (...) bedreigd door een toenemend aantal gevaarlijke monsters." volgens de Kabouters was het tijd voor de 'Big City Safari'. En laten we wel wezen de angst is bewaarheid geworden. De automobiel oefent een ware terreur uit. Hij neemt een te groot deel van de openbare ruimte in beslag en is lelijk vervuilend (geluidsoverlast, luchtvervuiling).

Kabouters vinden we alleen nog in Ierland en de Efteling, Provo is gecorrumpeerd door het pluche van de raadszetels. De inmiddels bejaarde activisten van weleer en hun nazaten vinden tegenwoordig onderdak bij Groen links, een zooitje ongeregeld dat altijd minder is geweest dan de som der delen.

Van begin af aan handelingsonbekwaam door te grote interne verdeeldheid en gebrek aan visie. Laatst nog Dibi - BAM! - en weg was 'ie. Een aantal jaren terug was er de 'fietsstraat' van de Utrechtse wethouder Van der Steenhoven: nog geen jaar heeft die 500 meter standgehouden. Nu weer zo'n staaltje symboolpolitiek van de Utrechtse wethouder Frits Lintmeijer. Het plan om oudere auto's uit de binnenstad te weren.

Het plan is niet nieuw, het wordt toegepast in enkele Duitse steden en werd al afgeschoten in Amsterdam, maar het is zo suf, het helpt ook zo weinig. Maar het haalt de krant, het lijkt makkelijk uit te voeren en goedkoop (alhoewel de handhaving niet mee zal vallen) zeker in vergelijking met plannen die wel wezenlijk een bijdrage leven aan mobiliteit en leefbaarheid.

Zo zou de gemeente Utrecht beter kunnen investeren in schoner en beter openbaar vervoer, vieze dieselbussen eruit en mooie combinatie van tram en regiorail erin, in plaats van de miljoenenverslindende projecten aan de A2 en nog meer kantoren (lees verkeer) in het stadshart.

In Leidse Rijn, de nieuwe woonwijk met evenveel inwoners als Leeuwarden ten westen van de stad tussen de oude kernen Vleuten en De Meern, is de slag al weer verloren. In de planning nog 'autoluw', met minder dan één parkeerplaats per woning. In de praktijk is het openbaar vervoer ronduit bedroevend, dus heeft ieder huishouden nu toch twee automobielen en is wildparkeren de norm.

Waarom toch niet vanaf het begin gekozen voor een tramverbinding met aansluitingen op de tram naar Nieuwegein / IJsselstein en de trein, bij Station Vleuten en Utrecht C.S. ? Je begint immers met een lege plankaart, het is polderland, alles mag weg, dan trek je toch eerst een spoor- of tramlijn en ga je bouwen vanuit de stations? Gecombineerd met een oostelijke lijn via de Uithof (universiteit, academisch ziekenhuis) naar Driebergen - Zeist kan dit een prachtig regionaal railnetwerk worden. Maar nee, in De Meern een busbak langs de enige bestaande weg, in Utrecht een busbak dwars door het Centrum.  

De Jaarbeurs had verplaatst moeten worden naar een locatie pal aan de A2 of onder knooppunt Oudenrijn, Holland Casino, Megaplexbios, nieuwe kantoren idem dito. Ze leveren de stad alleen overlast op door extra verkeer.

Nee, de kabouters van vandaag blinken niet uit door lef of visie. Zij zullen de automobiel niet meer uit het straatbeeld verdrijven.  Tot slot nog een citaat uit de Volkskrant van gisteren:

"Frits Lintmeijer, wethouder Verkeer (GroenLinks) in Utrecht en mede-initiatiefnemer van het plan. Rijdt een Toyota Prius, maar gaat 'altijd op m'n fiets naar het werk': 'We hebben al een milieuzone voor vrachtauto's, volgend jaar willen we dat voor bestelauto's, en vanaf 2015 voor personenauto's, naar voorbeeld van enkele Duitse steden. Het gaat binnen de milieuzone om 750 auto's die verouderd zijn. Die gezinnen willen we compenseren, met een soort sloopregeling. De hoogte van de bedragen is nog niet bekend. Het mooiste is natuurlijk als ze een schonere auto aanschaffen. En er zijn natuurlijk mogelijkheden voor ontheffing. Maar het feit dat je boodschappen moet doen en kinderen hebt, is niet zomaar reden voor ontheffing. Met een scanauto gaan we nummerborden controleren. De gegevens hebben we van het CBR.'"

De kabouter is een commerciële laaf geworden, trotse eigenaar van een prius,  die 750 andere huishoudens ook een prius wil opdringen in naam van het milieu. Japanners, Chinezen en Koreanen lachen zich rot om zo'n 'witte laaf'.

Licht uit het Oosten

Zoals beloofd vandaag het tweede product dat mij aan het denken zette deze week: de nieuwe standaardlamp van AH. Ik dacht even met een gewone gloeilamp te maken te hebben, geen opwarmtijd (nou ja < 1 sec.) aangenaam warmwit licht, een normale fitting en geen grote, gekke of dikke kop. Nadere bestudering leert toch dat we hier met een nieuwe generatie gloeilampen - feitelijk halogeenlampen - te maken hebben. Volgens de productspecificatie van AH levert de lamp 629 lumen en verbruikt daarbij 42W en is vergelijkbaar met een oude 55W gloeilamp, scheelt mooi 13W.

Ja, nou en, zult u zeggen. Toch wel blij verrast, zeg ik dan op mijn beurt. Want ik zag het somber in toen lampfabrikanten en milieubureaucraten het voor elkaar hadden gekregen dat per 1 september 2012 de gloeilamp aan zijn zwanezang zou beginnen. Ongetwijfeld goed bedoeld - met het milieu als argument èn als stok om de hond te slaan, maar wat moest ik zonder vertrouwde gloeilamp?

Voor moderne laagspanningsverlichtingsarmaturen (halfogeen zoals de GAMMA-man placht te zeggen), voor de toch al ongezellige TL-balk, de keukenverlichting en de buitenlamp zijn voldoende alternatieven voorhanden. Alleen zijn die alle òf lelijk, òf geven akelig koud licht, het duurt eeuwen voor ze zijn 'opgegloeid' òf ze passen gewoonweg niet in een ouderwetse schemerlamp danwel kroonluchter. Ik voorzag dus al hamsterende handelaren, die de prijzen der laatste gloeilampen op zouden drijven tot ongekende hoogten met dank aan de EU.

Gelukkig is er nu dus de nieuwe gloeilamp, de ecoSTAR Halogeen, de standaardlamp bij AH, niet alleen in de E27 fitting maar ook met kleine fitting, zowel in gewone, kogel- en kaarsuitvoering. Ik heb 'm nog niet uitgeprobeerd in de kroonluchter, maar heb er alle vertrouwen in.

Er is één maar aan verbonden, natuurlijk. Omdat de oude lampenfabrieken ons hun lelijke nieuwe waren wilden opdringen - die afzichtelijke spaarlampen, ijskoude LED-peertjes, of stomme maar peperdure sfeerlichten - met nieuwe bijpassende armatuurtjes natuurlijk, hebben ze de ecoSTAR even over het hoofd gezien. Albert Heijn koopt die dus niet bij Philips of Osram, nee hij komt uit C H I N A.

Net als vrijwel alles wat tegenwoordig in de winkels ligt overigens. En maar klagen dat de economie zo slecht draait! Let wel, ik heb niets tegen China of de chinezen, ik betaal ook liever niet te veel en ben een voorstander van consuminderen omwille van het milieu. Maar deze komedie rond het gloeilampen-verbod dient werkelijk geen enkel ander doel dan de volksverlakkerij.

Hele nachten baden lege snelwegen en kantoorgebouwen in het licht (ook of mischien wel met name overheidsgebouwen), met kerst verlichten we in competitie met de buren het ganse land (geen verbod op kerstverlichting), niemand controleert of het koelkastlampje wel uit is (geen verbod op koelkastlampjes) en het land van Philips koopt z'n lampen voortaan in China !

Patentpillen

Er zijn de afgelopen tijd twee produkten in huize Rookvogel binnengekomen die me een zogenaamde aha! erlebnis gaven, die overigens weinig van doen had met de grootgrutter.

Ten eerste bleek mevrouw Rookvogelwachter plots overgestapt op een andere anti-conceptiepil. Iets dat mij hogelijk verbaasde, ze is immers net zo merkentrouw (merkenlui?) als ondergetekende en op mijn informeren naar de reden van deze opmerkelijke verandering luidde het antwoord dat arts en apotheker haar verzekerd hadden dat het hier dezelfde pil betrof, echter van een andere fabrikant en daardoor een stuk voordeliger!

Ik herinnerde mij dat ik op 17 juli 2010 in de Vogelkrant had bericht over Organon uit Oss, de fabrikant van de originele pillen. Het nieuws in die dagen luidde dat Organon was 'opgekocht en leeggeroofd', nieuws dat nu met de nieuwe pillen van mevrouw R. ten volle duidelijjk wordt.

Organon werd ooit opgekocht vanwege winstgevende patenten, op onder andere de anti-conceptie pillen marvelon. Als de patenten verlopen is het bedrijf ballast geworden, nog slechts een kostenpost voor het moederbedrijf en wordt afgedankt. En daarom ligt er bij mij op de wastafel tegenwoordig geen marvelon meer maar een strip ethinylestradiol/desogestrel richter filmomhulde tabletten, van Gedeon Richter uit Boedapest. Net als er overigens in het medicijnkastje 'eigen merk' tabletten paracetamol liggen van deze of gene drogisterijketen ( ca. 50 stuks voor € 1,-)  i.p.v. de naar de marge gedrukte oer-pijnstillers uit mijn jeugd, aspirine® van Bayer bijv., of Chefarine4 ® in het karakteristieke buisje. Jarenlang hebben we duur moeten betalen voor deze pillen, zogenaamd om de research van nieuwe medicijnen mogelijk te maken, maar in werkelijkheid om de beurzen van de aandeelhouders te spekken die zo gauw de pillenhandel niet meer genoeg loonde hun handen er vanaf trokken en de resultaten van alle dure research onbenut laten. Vervolgens maken deelpatenten verdere research door anderen financieel onaantrekkelijk, zo niet onmogelijk.

Morgen in 'licht uit het Oosten' het tweede produkt dat voor mij een eye-opener was deze week.

Weer eens iets anders...

Het blijft toch een raar fenomeen. Ik ben namelijk abonnee van het NRC en daar staat vandaag deze tekening in. Die krant mag ik gerust aan u laten zien, u mag 'm zelfs helemaal lezen, maar ja dan moet ik bij u allen langsfietsen. Als ik een foto maak van de betreffende pagina wordt het al lastiger, maar met wat trucjes komen we er wel mee weg. Ik mag u hier ook vertellen waar u deze tekening op internet kunt vinden (http://www.foksuk.nl/nl/?cm=79&ctime=1337896800&cid=5963).
Doorlinken is een grijs gebied en wat ik nu heb gedaan mag natuurlijk officieel niet. En dat terwijl ik u alleen het grapje wil doorvertellen, dat Reid, Geleijnse en Van Tol maken en waarvoor ze door (de adverteerders en abonnees van) het NRC al betaald zijn. Ik verdien er niets mee - hoogstens uw goed- danwel uw afkeuring - en ik pretendeer ook niet de maker te zijn. Rechten, een vreemd fenomeen...

Rokjesdag

In weerwil van wat men ons al weken (maanden) meldt - de eerste melding dit jaar dateerde al van 13 maart - is het vandaag natuurlijk pas met recht rokjes-, bloesjes-, jurkjes-, hemdjes-, topjes- en blote benendag !

Triplevrouw

Dubbelvrouw 2

Dubbelvrouw 1

Dubbelvrouw

Balkonscene

The Kiss

Siegfried Sassoon (1886–1967).  The Old Huntsman and Other Poems.  1918.

10. The Kiss

TO these I turn, in these I trust—
Brother Lead and Sister Steel.
To his blind power I make appeal,
I guard her beauty clean from rust.
He spins and burns and loves the air,	5
And splits a skull to win my praise;
But up the nobly marching days
She glitters naked, cold and fair.
Sweet Sister, grant your soldier this:
That in good fury he may feel	10
The body where he sets his heel
Quail from your downward darting kiss.

L E F H E B B E N

- Eigen gelijk eerst -
Rijk worden met een ondeugdelijk produkt over de ruggen van anderen (gefrustreerde gebruikers, slechtbetaalde programmeurs, in de hoek gedreven concurrenten) in een systeem dat drijft op uitbuiting, kinderarbeid en grondstoffenroof. Vervolgens Sinterklaas spelen met dat 'geroofde' geld. En nu ook nog het heilig boontje uithangen de Volkskrant gisteren. Is dat lef hebben of gewoon wereldvreemd ?

Sinds 1850

Er is 'nieuwe' een verzekeringsmaatschappij verschenen aan de mediahorizon. Blijkens de eigen site is de verzekeraar niet echt nieuw want al meer dan 150 jaar actief  ["sinds 1850"]. Wel zoekt het bedrijf sinds kort actief de publiciteit met opmerkelijke reclames die Klaverblad Verzekeringen moeten onderscheiden van de trendy graaiers in pakken die we al kennen.

Met slogans als "gewoon goede verzekeringen",  en "als je maar lang genoeg gewoon blijft, wordt je vanzelf bijzonder" - wordt Klaverblad volgens de tv-commercials "geen deel van de Gold Mine Chase Group" en zal de naam ook niet gaan veranderen in 'Loyander'.

Ik geloof ze niet, de dames en heren van niet-Loyander, die zeggen "Winst en groei zijn voor ons geen doel op zich". Maar waarom dan nu toch zo nadrukkelijk de publiciteit gezocht? Toch niet alleen omdat winst en groei "(...) wel noodzakelijk (zijn) om onze zelfstandigheid te kunnen behouden om u ook in de toekomst van dienst te kunnen zijn".

Bij diagonaal doornemen van het Jaarverslag (2010) ontdek ik weliswaar dat Klaverblad een echte verzekeraar is, m.a.w. zelf verzekert en niet slechts polissen van andere maatschappijen verhandelt. Dit kan deels verklaren dat Klaverblad een kleine groei moet nastreven om zelfstandig te kunnen blijven in de concurrentie met de "Gold Mine Chase Groups".

Maar toch, ik geloof ze niet. Het beeld van zakkenvullende 'pakken' blijft overheersen. De tv-reclame "an sich" is voor mij de stap te ver, dan streef je meer na, dan mik je hoger dan "gewoon goede verzekeringen".
Dus waar de boodschap van de reclame me aanspreekt (''doe maar gewoon")  daar schrikt het gekozen medium af en vrees ik dat de boodschap slechts een goedgekozen mediastrategie is.

Alles voortaan voor een appel en een i ?

"Apple zal vandaag een persconferentie houden om te bespreken wat de fabrikant van de iPhone en iPad gaat doen met de enorme geldvoorraad van het bedrijf. Apple, de meest waardevolle onderneming ter wereld, bezit zo'n 98 miljard dollar (ruim 74 miljard euro) in contanten en effecten."

[ANP / De Volkskrant]

Nou, ik weet nog wel wat! OpenSource ! ITunes4free ! Alles voortaan voor een appel en een i ?

P A S O P !

U ziet, mijn woningbouwcorporatie heeft het goed met de huurders voor. Een aantal weken zijn de meterkasten afgesloten geweest met stickers, er zit nl. een asbesthoudend plankje in. Nadat er iemand langsgeweest is met een stofzuiger en een likje latex is de kast weer 'veilig' toegankelijk blijkbaar. Echter boren en schroeven blijft verboden.

Zo'n vijf jaar terug is er nog een ploegje beunen bezig geweest om, zonder enig overleg of voorzorgsmaatregelen, met grof geweld een datakabel van onder tot boven door de meterkasten te raggen (we wonen in een etagewoning).

de 2e kabel

De corporatie rook kansen en is met een kabelbedrijf  in zee gegaan om alle woningen te voorzien van een aansluiting voor een gecombineerd aanbod van tefefoon, televisie en internet. Een mooi initiatief denkt u mischien, maar de bewuste kabel heeft nooit dienst gedaan, na klachten van bewoners over de onmogelijke plek van het aansluitkastje - niet in de woonkamer maar naast de voordeur - is besloten langs de buitengevel een tweede kabel aan te leggen. Hoeveel huurders inmiddels gebruik maken van die aansluiting weet ik niet. Zelf maak ik er geen gebruik van, de prijs is in verhouding met andere aanbieders (KPN, Ziggo, etc.) zelfs voor een combipakket nogal aan de hoge kant.

Potvis

Kokerrok

Knip en klik

Schootgebed

Jammer dat velen dit boek niet helemaal zullen lezen. Het begint namelijk met een paar pagina's pure porno, dertien om precies te zijn, daarna is het afgelopen op een paar erotische passages na tegen het einde van het boek.

Ik vermoed dat mensen het boek niet (geheel) lezen omdat ze het mijden of verschrikt terzijde leggen vanwege het expliciete begin, òf omdat ze juist meer porno hadden verwacht op grond van Roche's eerste boek 'Vochtige streken' of de publiciteit rond dit nieuwe  boek en na de eerste pagina's het boek teleurgesteld dichtslaan.

Jammer, nogmaals, omdat dit tweede boek van Roche zeker lezenswaardig genoemd mag worden. Na de openingsscène beleven we in een soort 'stream of conciousness' drie dagen uit het leven van hoofdpersoon Elisabeth. We maken mee wat zij meemaakt, leren de mensen in haar leven kennen en volgen haar gedachten.

Die gedachten zijn levensecht, gevarieerd, chaotisch, alledaags maar ook obsessief en gestoord. Elizabeth zal zo rond de veertig jaar oud zijn, een echt kind van babyboomouders: de hippie's en feministes die vrouwen veel vrijheid en de wereld veel blijheid hebben gebracht, maar die hun kinderen ook hebben opgezadeld met anti-autoritaire opvoeding, gebroken gezinnen en nieuwe waandenkbeelden omtrent de wereld.

Het knappe van Roche vind ik hoe ze de dwanggedachten en obsessies van Elizabeth terloops in de gedachtestroom heeft weten in te voegen. De vanzelfsprekendheid waarmee Elizabeth haar soms eigenaardige opvattingen naar voren brengt. Hoe de ervaringen in het leven, samen met de tijdgeest, niet alleen ons denken maar ook ons handelen beïnvloeden.

Een goed voorbeeld is hoe Elizabeth zich steeds bewust is van het feit dat haar (ons) bestaan effect heeft op het 'milieu' en daar ook rekening mee wil houden, het goed wil doen zoals velen van ons, maar zonder eigenlijk goed te weten wàt het effect van dat handelen nu precies is. Duidelijk wordt dat we keuzes maken op grond van onbestemde gevoelens, op een gegeven moment ook uit gewoonte, maar met het idee het juiste te doen.

Door zo dicht op (in) de huid van de hoofdpersoon te kruipen komt de voyeuristische kant van de roman in de rest van het verhaal wellicht nog meer tot uiting dan in die eerste paar pornopagina's, die overigens aan de pornoparodie van Heere Heeresma doen denken. Omdat ook daar al de chaotische alledaagse gedachten doorheenflitsen.

Al met al een geslaagd boek, voor sommigen hier en daar wellicht over de grens, maar het verwoordt wel wat gewone mensen als u en ik ook zouden kùnnen denken. Over het leven, relaties, ons lichaam, sex.

Dienstreizen van een thuisblijver.

Het was een impulsaankoop afgaande op de titel, die me deed deken aan "Reis door mijn kamer" van die andere Maarten: Biesheuvel. Ik kocht de "dienstreizen" als extraatje, een bijbestelling via internet naast een ander boek dat ik bestelde ''Voer voor psychologen'' van Harry Mulisch. Een bijkomstigheid van kopen via het internet, van kopen met 'giraal' geld in het algemeen, is dat je niet beseft dat je geld uitgeeft. Met een pinbetaling of (internet-)overschrijving is er geen fysieke gewaarwording van geldoverdracht, geen munten of biljetten die van hand verwisselen, nee het zijn slechts cijfertjes op papier of op het scherm die veranderen van waarde. Zeker via internet heb je dan al snel met één of twee klikbewegingen van de muis een extra product aangeschaft zonder dat je het gevoel hebt geld uit te hebben gegeven.

Vanuit dit oogpunt is het begrijpelijk dat banken en winkeliers ons almaar proberen te overtuigen dat plastic geld zo handig is. Zij hebben er minder kosten en werk aan en de kosten die ze wel maken verhalen ze op de gebruiker van het plastic, ze passen wat cijfertjes aan op het overzicht en klaar. Het werkt net als de "koop nu betaal later" truc. Men realiseert zich pas achteraf een te grote uitgave gedaan te hebben ofwel onnodig veel (rente-)kosten te moeten betalen bovenop de eigenlijke prijs.

Maar dit terzijde. In het onderhavige geval was de impulsaankoop een goede, ik heb erg van het boek genoten. In de boekwinkel had ik vermoedelijk het boek laten liggen. Mevrouw Rookvogelwachter heeft enige titels van 't Hart in huis maar het werk van de ietwat schriele, kalende schrijver met z'n vreemde piepstemmetje heeft me nooit zo aangesproken. De internet-impuls en de associatie met Biesheuvel trokken me over de streep.

"Dienstreizen van een thuisblijver" is onderhoudend geschreven, 't Hart maakt ons deelgenoot van enkele van zijn belevenissen de afgelopen jaren en gunt ons een kijkje achter de schermen van zijn schrijversbestaan. Zo lezen we dat royalty's verdwijnen naar Duitse uitgevers ''fur die Werbung'', dat dikke boeken geen kans maken bij de luie lezers van jury's  voor literaire prijzen en we ontdekken dat 't Hart het hart op de plek heeft als hij betrokken raakt bij de rechtszaak tegen Lucia de Berk.

Opvallend is de aandacht van vrouwen die dit mannetje met de piepstem ten deel valt, tenzij Maarten dit zich alleen maar verbeeldt natuurlijk, maar ook hoeveel smeuïge avonturen de man beleeft die zichzelf toch presenteert als een saaie boekenwurm. Voor een deel wordt dat veroorzaakt door de schrijver 't Hart, die van het ziekenhuisbezoek na een beenbreuk - weliswaar een gecompliceerde - als van een echt avontuur weet te verhalen.

De mens 2.0

foto: HumanUpgrades ®

Dit weekeinde surfte ik er weer eens tegen op - een pseudo-instituut - HUMAN UPGRADES dit keer. "The possibility is our obligation" en "DNA plastic surgeries , start new life, become better man" luiden de wervingsteksten van deze kliniek waar men terecht kan voor de verbeterde mens. Tot de mogelijkheden behoren 'simplenose' - de neus met slechts één opening, die eindelijk aansluit bij ons ene snotgootje; 'simplear' - met andere welvingen die het geluid beter leiden en minder oorsmeer; of 'simpletooth' - het gebit uit één stuk met autoherstelfunctie.

Ik schreef er al eens over in de Vogelkrant, en omdat het er naar uitziet dat het archief daarvan definitief in pixellimbo is verdwenen bij de migratie naar het Sanoma-weblog hieronder een herpublicatie van die tekst. 

Ik heb het over wat ik zelf 'pseudo-instituten' noem: Instituten, organisaties, ministeries die feitelijk alleen op papier of op internet bestaan en waar meestal een enkele kunstenaar achter schuilgaat.

Het meest bekend bij het grote publiek is waarschijnlijk EGBG (Engelbregt Gegevens Beheer Groep) een in 1994 opgericht registratieonderzoeksbureau van Martijn Engelbrecht, de vormgever die onlangs nog Amsterdamse illegalen de stuipen op het lijf joeg met een aangifteformulier en eerder al het tegenscript ontwierp, een vragenlijst om telemarketeers van repliek te dienen als ze ons weer eens van de maaltijd afhouden. www.egbg.nl

Deze acties illustreren ook meteen waar het bij de pseudo-instituten om lijkt te gaan: Er wordt de suggestie gewekt dat het instituut/de instelling werkelijk bestaat en een reëele taak, functie, of doelstelling heeft terwijl er in feite slechts sprake is van een gedachtenexperiment, een (kritisch) idee of een (kunstzinnige) grap.

Mijn eerste kennismaking met het genre was bij de expositie "Kijk op de Wijk" in 1997 waar 'the Somniloqui Institute' (voor onderzoek naar 'praten tijdens de slaap') van kunstenaar Anneke Auer opdook. http://somniloquy.online.fr

Maar er is meer:

- het Instituut voor Toekomstig Verlies van Pepijn Zwanenburg, waar aandacht besteed wordt aan die zaken die in de nabije toekomst (vrijwel zeker) verloren zullen gaan, nam deel aan de laatste twee lombokunstweekeinden. www.toekomstigverlies.nl

- het Instituut voor de Loslopende Mens, waar Oscar Prinsen zijn 'spiritual design & concepts' heeft ondergebracht was aanwezig op de kunstweihnachtsmarkt in december 2003 georganiseerd door stichting GANG in Arnhem. Het is een soort parodie op de markt van zelfhulpboeken, new age gadgets en organisaties voor persoonlijke groei en zelfontplooïng. www.loslopendemens.nl

- Braintech, een in de Verenigde Staten gesitueerde organisatie voor hersen- en geheugenonderzoek waar wordt gewerkt aan geheugenimplantaten en het opslaan van menselijk geheugen. Via internet kun je je opgeven voor deelname of kennis nemen van de ervaringen van andere 'proefpersonen'. Een project van Rosanne van Klaveren waarbij ik op de e-maillijst was terechtgekomen. www.braintec.info 

- het Instituut voor Betaalbare Waanzin, werkt binnen het zelfgeformuleerde kader van "het als platform voor beeldend kunstenaars exploiteren, zonder voorzichtigheid, zonder gene, van zoveel mogelijk randfenomenen binnen kunst, media en communicatie". www.ibwww.nl

- het Instituut Liefde in de stad, een project van Paradiso dat loopt sinds 2003

- de 'DE NEDERLANDSE ACADEMIE VOOR 'PATAFYSICA' ook wel Bâtafysica genaamd, legt zich toe op het verspreiden en verzamelen van denkbeeldige oplossingen in 'Patavia (vulgair: De Nederlanden). Verslagen van de wetenschappelijke excursies worden gepubliceerd in De Centrifuge, het officiële orgaan van de NAP. www.batafysica.nl

En er moeten nog veel meer van deze 'systeembouwers', 'fiche-freaks' en 'creatieve ambtenaren' zijn. Zelfs als we de bedenkers van klassieke utopiën (Thomas More, Francis Bacon) en imaginaire landen (Eldorado, Atlantis) of de archivarissen van fictieve collecties (Bouvard et Pécuchet, de Encyclopedie van de Domheid) buiten beschouwing laten en ons beperken tot de bedenkers van de echte 'pseudo-instituten'.

S T A K I N G

bedekt

vissenhoed

Alles is van iedereen.

In de NRC van gisteren staan als illustratie bij een artikel foto's van playmobil poppetjes. Erbij staat vermeld 'illustratie Stefano Tartarotti', maar ook 'beeld Playmobil', waarom? Iedereen weet toch dat die poppetjes van playmobil zijn! Het maken van illustraties en filmpjes met playmobil poppetjes is de laatste jaren  behoorlijk populair. Gratis reclame voor het speelgoedmerk zou je denken. Maar nee, men staat op een naamsvermelding èn financiële vergoeding voor 'intellectueel eigendom' vermoed ik.

Wat een flauwekul weer. Tartarotti heeft die poppetjes toch gekocht (of geleend van z'n neefje voor mijn part). Het idee om er die aardige illustraties van te maken voor de krant is van hem, niet van het speelgoedmerk, en het staat hem wat mij betreft dus vrij dat beeld (idee) te verkopen zonder de makers van het speelgoed te vergoeden of ook maar te vermelden. Speelgoed is er immers voor om mee te spelen!



Elders in dezelfde krant nog veel meer knipenplak-ellende:
Kunstenaar Richard Prince maakt al jaren kunst door gebruik te maken van bestaande beelden uit de media. Bekend zijn bijvoorbeeld zijn cowboys afkomstig van Marlboro reclames.  Als hij na verloop van tijd wat bekendheid geniet en een werk in 2005 op een veiling meer dan een miljoen dollar opbrengt - wat op zich ook weer belachelijk is - gaan er ergens alarmbellen (kassa's) rinkelen. Nu is hij gedaagd in een rechtzaak door een fotograaf, Patrick Cariou, wiens foto's hij heeft gebruikt als basis voor een nieuwe serie kunstwerken.

Wat een flauwekul weer. Prince is bekender dan Cariou die blij zou moeten zijn met de publiciteit (worden z'n foto's ook eens bekeken) en bovendien moet je soms moeite doen de originele foto's te herkennen in het werk van Prince. In allebei de bovenstaande gevallen lijkt het meer op ordinaire afgunst en proberen een graantje mee te pikken, dan om een echte schending van het auteursrecht. Zoals de advocaat van Prince betoogt: "Dit is geen piraterij. Dit zijn geen handtassen."

links het origineel - rechts de bewerkte foto

Maar al waren het handtassen, of sneakers, dezelfde kleine onderbetaalde chinese handjes die de originelen maken fabriceren ook de 'illegale' kopiën. Slechts het authentieke (?) merklabeltje maakt het verschil in prijs - € 50 of € 500. Wat kan daar de verheven morele achtergrond van zijn?

Tot slot nog een citaat van Komrij op de achterpagina:
‘Terwijl de dromers dromen in hun nieuwe wereldje vol perspectieven zijn de cynici, de profiteurs, de snelle baasjes al bezig om te zien hoe ze die wereld naar hun hand kunnen zetten,’ schreef ik de vorige keer. En: ‘Het niveau van elke nieuwe droom zal uiteindelijk worden bepaald door het niveau van de overwinnaars.’ En: ‘Het uitwisselen van dromen en ideeën is, waar je bij stond, vervangen door het uitwisselen van polshorloges en hypotheken.’
zie ook: http://www.nrc.nl/komrij/2012/01/12/de-gedomesticeerde-journalist/

In goed gezelschap

Brigitte Bardot

Elizabeth Taylor

Lady GaGa

Vermeer

Raquel Welch

Piero della Francesca

Sophia Loren

Romy Schneider

Van der Weyden

aanvulling vrijdag de dertiende:

Ava Gardner

Grace Kelly