De eerste posters voor de komende verkiezingen verschijnen langzaam maar zeker op de daarvoor opgestelde borden.
Vanmorgen kwaam ik die van de PvdA tegen en dacht "die hebben de laatste jaren niks opgestoken".
Nou ben ik ook niet zo van de verandering, maar zo'n foto van zo'n man met een suffe slagzin ? Die formule loopt al minstens sinds Den Uyl en boer Koekoek.
Bovendien moest ik bij deze poster meteen aan de geflopte Wouter Bos
denken. Ook zo'n veelbelovende 'jonge' kracht in de partij, tikje
intellectueel, maar o zo gewoon. Type ideale schoonzoon. Daar kom je
toch niet meer mee weg anno 2012 ?
Tja het kan altijd nog erger, de kandidaat kan er ook uitzien een onbetrouwbare verkoper van tweedehands auto's of droomreizen naar (nog net niet helemaal afgebouwde) resorts.
De PvdD prijst zich aan met "meer natuur". Dat maken ze
natuurlijk nooit waar, er zal alleen plaats voor meer natuur komen wanneer de hoeveelheid mensen zal afnemen of wanneer we beperkt worden in onze bewegingsvrijheid. De voorzichtige schatting is dat er toch almaar meer mensen bijkomen en 'mobiliteit' is één van de kernwoorden in de liturgie van de heilige koe. De natuur heeft dus bij voorbaat het nakijken vrees ik. Tenzij de gecultiveerde natuur wordt nagestreefd - de geforceerde 'natuur' - waarbij de natuurlijkheid van een verdronken polder wordt gesteld boven die van een akker of weiland, maar het blijft gecultiveerd landschap. Het verschil zit in wie er een boterham mee verdient: de boer of de parkwacht, de houtvester of de educatief medewerker.
Een snelle zoekopdracht op internet levert overigens weinig moois of origineels op. Na de kunstzinnige SDAP posters van vóór de tweede wereldoorlog lijkt er niets moois meer gemaakt (er is zo snel in ieder geval niks te vinden). Op deze 'klassieker' na dan:
( ook voor meer natuur ;-)
Vanmorgen kwaam ik die van de PvdA tegen en dacht "die hebben de laatste jaren niks opgestoken".
Toen de SP mij benaderde om eens mee te denken over een affiche voor de komende verkiezingen heb ik mij eerst grondig in de affichering in het algemeen verdiept. Vervolgens heb ik een straatonderzoek verricht onder 300 marktgangers in de Dapperstraat. De vraag die ik stelde was of iemand mij uit kon leggen wat de associatie was bij de tomaat van de SP. Daar ik houd van eerlijk onderzoek, heb ik de vraag alleen gesteld aan achterbanners van de SP.
BeantwoordenVerwijderenDe antwoorden waren geenszins eensluidend. De 300 ondervraagden bezorgden mij 300 verschillende antwoorden. Men dacht de waterballen vruchtbaarheid en sappigheid toe, de pommedori stonden voor de zusterpartij van Berlusconi, men dacht dat SPers tere kasplantjes waren terwijl een ander ze juist weer de pittigheid toekende. Het purerende SP-effect werd besproken, tot hele saldes waarin ook de andere pp een rol speelden. Kortom, geen mens heeft nog weet van dat lullig incidentje, destijds in 1969.
Ik bracht mijn punt te berde, vertelde het bestuur dat het hoog tijd werd de tomaat te composteren en legde het nieuwe voorstel op tafel dat uiteindelijk zou moeten leiden tot een pakkende affiche.
Mijn redenering was als volgt. De politiek draait enkel nog maar rond emoties en men staat pas echt ergens voor als men ze weet te uiten. Wil de affiche staan waar de SP als emo-vertegenwoordiger voor staat dan zullen er huilende kinder op moeten staan. Kinderen doen het immers prima in verkiezingstijd. Mijn idee is, zo u weet, in de wind geslagen.
Als jonge Belg moet ik die klassieker gemist hebben... ontwapenend prachtig, dat is hij zeker!
BeantwoordenVerwijderen@Gal Mier
BeantwoordenVerwijderenJammer uw verhaal te lezen, ik had op de SP nog een beetje m'n hoop gevestigd. Niet al hun posters bestaan uit een kop met een slagzin, dat gaf hoop...
@Tjiftjaf
U kent 'm nu gelukkig.
Wat mij toch nog het meest stoort is het ontbreken van ook maar enige kunstzinnige invloed op de posters van na - pak 'm beet de jaren 60 van de vorige eeuw. Velen hebben de mond vol van geëngageeerde kunst, maar blijkbaar is er geen artiest die zich aan (met) een politieke partij wil verbinden, een ongeleid projectiel als Bob Fosko daargelaten dan. Is politiek zo onbeduidend dat het niemand wat kan schelen? Of is men bang de vingers te branden? De partijen hebben zelf blijkbaar ook geen behoefte aan een verantwoorde presentatie. Een kop met een onnozele spreuk blijft de norm.