De Paus richtte een oproep tot de katholieke jongeren in de wereld om hem te hulp te komen. Onder leiding van een Franse generaal werd het "Regiment der Pauselijke Zouaven" opgericht, waarin vrijwilligers uit diverse landen dienst namen. De zouaven werden aldus genoemd naar een dappere inheemse stam in Algiers, die zich aan de Fransen had onderworpen en waaruit een keurkorps van het Franse leger was gevormd, een soort voorloper van het vreemdelingenlegioen.
De Noordafrikaanse oorsprong van het regiment is nog terug te zien in het markante uniform, dat de zegswijze "je loopt er bij als een zouaaf " heeft opgeleverd voor iemand met wat slordige kledij. Die kleding zat ooit ook in de erfenis, maar is enkele jaren geleden aan een museum geschonken.
Met ruim 3.000 man vormden Nederlanders het grootste contingent. Het enthousiasme in katholieke kring was hier nog groot, in tegenstelling tot andere landen.
In 1870 bezette het Italiaanse leger het overgebleven deel van de Kerkelijke Staat.
De eenheid van Italië met Rome als hoofdstad was een feit. De Paus trok zich als vrijwillige gevangene terug in het Vaticaan. De zouaven verlieten de Italiaanse bodem.
bron: Wikipedia |
Toen ik voor het eerst van deze geschiedenis hoorde was mijn eerste gedachte wat een avontuur het voor die twee Hollandse boerenjongens moet zijn geweest om naar Italië af te reizen om daar een heilige oorlog te gaan voeren. Er werd verzameld in het Brabantse Oudenbosch, vervolgens reisde men met de trein naar Marseille. Het is 1860, de trein was koud 20 jaar bekend in Nederland !
Over de dappere zouaven heb ik voorheen het één en ander gelezen. Graag had ik zouaaf willen worden. Je kreeg een mooi uniform aan maar daartoe diende je meestal RK te zijn en dat was en ben ik nog steeds niet.
BeantwoordenVerwijderenEn, om nu lange reizen te maken en om daarna ook nog eens met zwaarden in de rondte te gaan slaan, neen, dat ligt mij niet zo.
Liever blijf ik tehuis en lees de beschrijvingen over hoe de dappere zouaven het regiment van den Papst dienden...